rozrzucać się

См. также в других словарях:

• rozrzucać — ndk I, rozrzucaćam, rozrzucaćasz, rozrzucaćają, rozrzucaćaj, rozrzucaćał, rozrzucaćany rozrzucić dk VIa, rozrzucaćcę, rozrzucaćcisz, rozrzucaćrzuć, rozrzucaćcił, rozrzucaćcony 1. «rzucać, ciskać w różne strony, rzucając rozpraszać» Rozrzucać… …   Słownik języka polskiego

• rozrzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozrzucaćam, rozrzucaća, rozrzucaćają, rozrzucaćany {{/stl 8}}– rozrzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozrzucaćcę, rozrzucaćci, rozrzucaćrzuć, rozrzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozpraszać — ndk I, rozpraszaćam, rozpraszaćasz, rozpraszaćają, rozpraszaćaj, rozpraszaćał, rozpraszaćany rozproszyć dk VIb, rozpraszaćszę, rozpraszaćszysz, rozpraszaćprosz, rozpraszaćszył, rozpraszaćszony 1. «prósząc rozsypywać, rozsiewać, rozrzucać;… …   Słownik języka polskiego

• trząść — ndk XI, trzęsę, trzęsiesz, trzęś a. trząś, trzęście a. trząście, trząsł, trzęsła, trzęśli, trzęsiony 1. «poruszać czymś, kimś raz po raz energicznie, gwałtownie, wywołując chwianie się; szamotać» Trząść głową. Koń trzęsie łbem, grzywą. Wichura… …   Słownik języka polskiego

• rozwłóczyć — ndk i dk VIb, rozwłóczyćczę, rozwłóczyćczysz, rozwłóczyćwłócz, rozwłóczyćczył, rozwłóczyćczony 1. «włócząc rozrzucać, rozrzucić, roznosić, roznieść po różnych miejscach; rozciągać, rozciągnąć na dużej przestrzeni; rozwlekać, rozwlec» Rozwłóczył… …   Słownik języka polskiego

• garść — 1. Brać się, wziąć się (mocno), zebrać się w garść, w karby, pot. w kupę «opanować się, przezwyciężyć chwilę słabości, zebrać siły, otrząsnąć się z przygnębienia, lenistwa, apatii»: Zresztą wszystkie jesteśmy niewyspane, a tu jak na złość trzeba… …   Słownik frazeologiczny

• pieniądz — 1. pot. Ciężkie, drogie, duże, grube pieniądze; ciężka, duża, gruba, grubsza forsa, gotówka, suma, sumka; ciężki grosz «duża kwota pieniędzy»: (...) jako jedyny z łódzkich fabrykantów miał prawdziwy tytuł arystokratyczny, kupiony za ciężkie… …   Słownik frazeologiczny

• grzebać — ndk IX, grzebaćbię, grzebaćbiesz, grzeb, grzebaćał, grzebaćany rzad. grzebnąć dk Va, grzebaćnę, grzebaćniesz, grzebaćnij, grzebaćnął, grzebaćnęła, grzebaćnęli, grzebaćnąwszy 1. «rozgarniać, rozrzucać coś, przerzucać szukając, przetrząsać; gmerać… …   Słownik języka polskiego

• szastać — ndk I, szastaćam, szastaćasz, szastaćają, szastaćaj, szastaćał szastnąć dk Va, szastaćnę, szastaćniesz, szastaćnij, szastaćnął, szastaćnęła, szastaćnęli, szastaćnąwszy 1. «wykonywać zamaszyste ruchy» Chłopiec szastnął nogami w ukłonie. 2. tylko… …   Słownik języka polskiego

• złoto — I n III, Ms. złocie, blm 1. «(Au) pierwiastek chemiczny z podgrupy miedziowców, liczba atomowa 79; metal szlachetny o barwie żółtej, miękki, kowalny, ciągliwy, odporny na działanie tlenu, powietrza, kwasów; w przyrodzie występuje rzadko,… …   Słownik języka polskiego

• garść — ż V, DCMs. garśćści; lm M. garśćście a. garśćści, D. garśćści 1. «dłoń złożona w sposób umożliwiający zaczerpnięcie, uchwycenie, objęcie czegoś» Ściskać w garści monetę. ◊ Czerpać pełną garścią albo pełnymi garściami «czerpać obficie, w dużej… …   Słownik języka polskiego